Gaur8, suplemento de los sábados del GARA, publica hoy una entrevista con Georgos Pontikos, responsable de la seción internacional del sindicato PAME (Frente Militante de Todos los Trabajadores). PAME es un sindicato ligado al KKE, que representa a más de 600.000 trabajadores, y esel principal sindicato combativo de Grecia
http://www.gaur8.info/edukiak/20110924/292658/Europar-Batasunaren-erasoen-aurrean-langileon-arteko-elkartasuna-sendotu-behar-da-Federalismotik---independentziara
NOTA: La entrevista está publicada en euskara. La publico aquí debido a su interés y porqué aquí hay foreros vascoparlantes que les pueda interesar. Soy consciente que hay gente que no entiende, pero considero que tampoco es perjudicial para ellos (yo he leído aquí contenidos que no son en castellano como en inglés y en ruso y no me he sentido ofendido por ello).
http://www.gaur8.info/edukiak/20110924/292658/Europar-Batasunaren-erasoen-aurrean-langileon-arteko-elkartasuna-sendotu-behar-da-Federalismotik---independentziara
NOTA: La entrevista está publicada en euskara. La publico aquí debido a su interés y porqué aquí hay foreros vascoparlantes que les pueda interesar. Soy consciente que hay gente que no entiende, pero considero que tampoco es perjudicial para ellos (yo he leído aquí contenidos que no son en castellano como en inglés y en ruso y no me he sentido ofendido por ello).
E.LKARRIZKETA: George Pontikos, Pame Greziako mugimendu sindikalen eleduna -
«Europar Batasunaren erasoen aurrean, langileon arteko elkartasuna sendotu behar da"
«Europako herriak, altxa zaitezte!", irakur daiteke Akropolian jarritako pankarta batean. Mezu bera bidaltzen die Euskal Herriko langileei Grezian borroka gehien egiten duen mugimenduko eledunak.
Jon K. Billelabeitia
2011ko Irailaren 23a
Greziako egoera borborka ari den honetan, PAME (Langile Guztien Fronte Borrokalaria) sindikatuko Nazioarteko Harremanetarako Ataleko arduradun Georgos Pontikos (Atenas, 1955) elkarrizketatu dugu abuztuan, Greziako Ekonomiari Buruzko Europar Batasunaren II. Topaketak egin eta egun gutxira, Panos Fidisen laguntzarekin. Greziar sindikatu borrokalaririk handiena den PAMEko militante gisa, Pontikosek krisiari buruzko langileen ikuspegia eman digu.
Zein puntutan dago zure herrialdeko ekonomia Greziako Ekonomiari Buruzko Europar Batasunaren II. Topaketaren ostean? Zer erabaki hartu ziren bertan?
Euren asmoa, Grezian, II. Mundu Gerraren ostean Europan ezarri zen Marshall planaren antzeko zerbait ezartzea da. Asmo horren atzean, bankuei, sistema kapitalistari, mesede egitea dago; ez soilik Grezian baizik eta Europa osoan. Arazo asko dago Italian, Grezian, espainiar Estatuan, Portugalen eta beste herrialde batzuetan. Portugal, Grezia, Irlanda eta Bulgaria NDF Nazioarteko Diru Funtsaren menpe daude. II. Topaketa horietan ez dago herriari, langile klaseari, laguntzeko asmorik, dirudunak, klase burgesa, salbatzeko asmoa baizik, jakin badakitelako Grezian arazo bat balego arazo horrek eurogune osoari eragingo liokeela. Merkel, Sarkozy, Berlusconi, Zapatero, Cameron eta abar, euroguneko buru guztiak bat datoz greziar burgesiaren ekonomia laguntzean, izurritea Europa osora hedatu ez dadin, eurogunean euroarekin arazo bat baitago.
Atenas ingurutik osteratxo bat egiten baduzu, denda asko eta asko itxita ikusiko dituzu. Grezian langabezia %20koa da, Gobernuaren datuek %16koa dela esaten badute ere. Enpresa askok hiruzpalau hilabeteko ordainketa atzerapenak dituzte, langileak kobratu gabe ari dira lanean, eta, jakina, kaleratze asko egon dira. Gobernuak zerga sistema berria martxan jartzen ari da eta BEZa %13tik %23ra igoko da. Gure kalkuluen arabera, greziar familia bakoitzak 3.000 euro gehiago ordainduko ditu zerga sistema berria dela-eta. Hau da, bi hilabeteko soldata.
Eta arazo larrienak orain hasiko dira: lantegi publikoen pribatizazioak, portuak, aireportuak, bankuak eta beste gauza asko salduko dira. Duela aste batzuk, Estatuak OTE telekomunikazio konpainiako bere zatia Deutsche Telekom enpresari saldu zion. Eta jakina, arazoa ez da bakarrik telekomunikazioena, baita zerga sistema berriarena eta pentsioen murrizketarena ere. Gure ustez, Gobernuak neurri latz gehiago hartuko ditu, NDFk diru-maileguak eman ematen dituelako, baina lau hilero hartu diren neurriekiko kontrol zorrotza ezarrita. Nagusiki, honakoa da egoera. Neurri horiek ekainaren 29an onartu ziren Parlamentuan.
Eta zein da greziar herri xehearen egoera?
Greziako bizi baldintzak oso txarrak dira. Orain 3.000 euro gehiago ordaindu behar izango ditugu zerga sistema berriarekin. Langabezia %20koa da, %35ekoa gazteen artean. Sektore bakar batean ere ez da hitzarmen kolektiborik sinatu, soldatak ez dira igotzen eta enpresa askok ez diete langileei ordaintzen. Lege berriarekin, gutxieneko soldata 700 eurokoa izatetik 500-600 eurokoa izatera pasako da. Egoera benetan negargarria da.
Herritarrek bizi duten egoera latzak haserrea piztu du. Haserre horrek politizazio maila handitzea izan al du ondorio?
Ekainean eta uztailean, uztaila bukatu arte, protesta eta manifestazio handiak izan genituen. Ekainaren 28an eta 29an 48 orduko greba orokorra deitu genuen. Azken bi urteotan hogei bat greba orokor egin ditugu. Baita beste hamaika manifestazio eta protesta ere. Abuztuan, oporrak direla-eta, protesta maila pixka bat jaitsi da, baina PAMEk irailean langileei borrokarekin jarraitzeko deia egin zien. Halere, abuztuan ere astero ekintzak egiten ditugu: orain aste batzuk Lan Ministeriora joan ginen pentsioen murrizketaren aurka protesta egitera; beste batean Ekonomia Ministeriora zerga sistema berria dela-eta protestatzera. Irailetik aurrera berriz hasiko gara ekintza eta manifestazio handiagoekin. PAMEn afiliatuta dauden sindikatu guztiek irailaren hasieran topaketa batzuk egingo ditugu borrokaren fase berriari ekiteko estrategia adosteko. PAME ekintzok koordinatzen dabil. Beste alde batetik, urriaren 3an WFTUk deitutako Nazioarteko Ekintza Eguna da, segurtasun sozialaren, hitzarmen kolektiboen eta langabeziaren inguruan jardungo dena.
Orain, greziar egunkarietan, komunikabideetan, udazkenean hauteskundeak izango ote ditugun ala ez ari dira eztabaidan. Gobernuak orain erreferendum bat iragarri du… Guk badakigu greziar jende askok ez dituela Greziako alderdi nagusiak babesten. Gakoa haserre dagoen jende hori antolatzea da.
Zeri buruzkoa izango litzateke erreferendum hori?
Erreferenduma ez da zorraren ingurukoa, hauteskunde sistema berriaren ingurukoa baizik. Gobernuaren jukutri bat da, langileok, benetako arazoez eztabaidatu beharrean, honetan denbora galtzen ibil gaitezen.
Greziar Estatua bere subiranotasuna galtzen ari da zorra, NDFren kontrola, Europar Batasunarena… dela-eta. Nola ikusten du PAMEk hori? Zer-nolako arazoa da zuentzat hori?
PAME ezin da horrekin bat etorri, noski. Baina guretzat greziar ekonomiaren arazo nagusia ez da zorra. Greziar ekonomiaren arazo nagusia sistema kapitalista da. Guk diogu hau ez dela finantza krisia, baizik eta sistema kapitalistaren krisia. Ez da bakarrik greziar jazoera bat, Europa osoan eta AEBetan ere gertatzen ari baita. Arazoa AEBetatik dator, 2008an lehertu zen, eta gero Europara pasa zen, baita Greziara ere. Jakina, hemen zorrak egoera larriagotzen du, baina krisia kapitalismoarena da.
Duela egun batzuk, abuztuaren hasieran, egindako topaketa horiek, AEBek egin zuten iragarpenaren aurretik izan ziren. Orain egoera beste bat da. Greziak 50.000 milioi euro batu nahi ditu zorra kitatzeko; eta pribatizazioen eta salmenten bidez 35.000 milioi euro bildu dituzte. Egoera AEBetan eta Europan hain txarra bada, nork erosi nahi izango du greziar energia konpainia? Alemaniar konpainia batek greziar aireportuak erosi nahi ditu, Eleftherios Venizelos aireportua kasu, zeinen parterik handiena Hochtief konpainiarena den. Konpainia horrek greziar aireportu txikiagoak erosteko asmoa ere azaldu du.
Zergen egoera horrek arazo bat du: nola batu dirua hori guztia ordaintzeko? Gure ustez, neurri berriak eta gogorragoak hartuko dira. Horregatik, PAMEk herritarrei eskatzen die, etxean berriak telebistaz ikusten geratu beharrean, kalera irten eta sindikatuetan antolatzeko. Neurri horiek direla-eta udazken beroa izango dugu.
Greziaren independentzia galera horrek, greziar ekonomiak Europarekin dituen harreman horiek eta Greziaren egoera eskasak, Grezia kate inperialistako katebegirik ahulena bihurtzen al dute?
Bai, noski. Sindikatuko analista askok, krisiaren azken etapa guda bihurtzea posible dela diote. Ipar Afrikako egoera hor dago, ez dakigu etorkizunean zer gertatuko den. Orain, momentuz, Europan guda ekonomikoa dugu. Guk, PAMEtik, nazioarteko elkartasuna eraiki nahi dugu antzeko arazoak dituzten herrietako sindikatuekin; austeritateari, eraso inperialistei eta langileen eskubideen aurkako eraso kapitalistei aurre egiteko. Nazioarteko elkartasun hori lantzen jarraituko dugu, esaterako, Euskal Herriko LAB bezalako sindikatuekin. Sindikatu horrekin oso harreman estua dugu, borroka bereko lagun baikara.
Neurri horiek hein handi batean EB Europar Batasunak inposatutakoak dira, zorra EBk eragindakoa den moduan. Nola ikusten duzu zuk, langile eta sindikalista zaren aldetik, europartasunaren ideologia hori? Zer esango zenieke EB bide bakarra dela uste dutenei?
Gure ustez EB oso txarra da langile klasearentzako. Uste dugu sistema ekonomikoa aldatu behar dela, beste sistema bat eraiki behar dela, erdian langileak, ez kapitalisten irabaziak, izango dituen sistema bat. Sistema sozialista bat sortu behar da eta ez beste sistema kapitalista bat. EBtik irtetea beharrezkoa da, baina guk ez dugu irten nahi, EBtik kanpo egon daitekeen sistema kapitalista bat babesteko, herri-ekonomian oinarritutako sistema bat sortzeko baizik. Hori da gure helburua.
EB greziar krisiaren errudun handienetako bat izan al da?
Bai, argi dago. Halere, Grezian bertan orain EBren aurka jende asko badago ere, gure ustez EBtik irten behar dugu sistema aldatzeko, langileen eta beste sektore herrikoi batzuen beharrak, baserritar txiroenak eta autonomoen beharrak, esaterako, kontuan izango dituen sistema bat ezartzeko.
Zer aukera ikusten dituzue PAMEn sistema kapitalista uzkailarazteko?
Gure ustez klase-fronte bat eraikitzea beharrezkoa da, PAME barruan dauden klasezko-sindikatu guztiek osatutakoa, eta, horrez gain, beste sektore batzuek, baserritar txiroek, autonomoek, emakumeek, gazteek, pentsiodunek, etorkinek… osatutako fronte bat behar da egoera hau aldatzeko. PAME, PAME bera baino zabalagoa izango den fronte hori eraikitzen saiatzen dabil; zenbait ekintza bateratu egin ditugu jada, baina oraindik ez da nahikoa. Gure borroka oso zaila da, baina borrokaren amaieran irabazle izango garenaren itxaropena dut.
KKE Greziako Alderdi Komunista bezalako indar iraultzaile batekin elkarlanean ari ohi da PAME.
PAME ez da alderdi politiko bat, mugimendu sindikal bat da, baina egia da ere komunista askok PAMEn lan egiten dutela. PAMEk 600.000 langile ordezkatzen ditu. Alderdi Komunistaren militanteek PAMEn egiten dute lan, KKEk PAMEren borroka babesten du, PAMEren zuzendaritzaren kide gehiengoa komunista da... baina erakunde ezberdinak dira.
Nazioartean prentsak greziar borrokaz eman duen irudiaren arabera, borrokaren pisua anarkistek edota antolatu gabeko jendeak eramaten du, borrokalarienak horiek balira legez. Bien bitartean, PAME eta KKE ez dira ezagutzen edota bigarren maila batean balira bezala aipatzen ditu prentsak…
Beno, hori kanpotik ikusten dena izango da, baina ez da irudi erreala. Gu boterea duten alderdien aurka gaude, baina ez dugu bat egiten anarkistekin, troskistekin edota halako ezker muturreko talde ttipiekin. Guk borroka egiteko beste modu bat dugu. Talde horiek ttipi-ttipiak dira benetan, hedabideek oihartzun handia ematen dieten arren.
Begira, eurek «benetako borrokalariak gu gara eta komunistak Parlamentuan daude» esan dezakete. Guk 600.000 langile ditugu antolaturik, eta horrekin, greba datorrenean, greba antolatu eta lideratu dezakegu. Beste talde batzuk, arratsaldeetan enparantzatan biltzen dira. Horrela erraza da istiluren bat eragitea, hori mugikorrarekin grabatzea edota argazki bat ateratzea eta gero «gu bai iraultzaileak» esatea. Hori al da borroka? Benetako borroka lantokietan, fabriketan dago. Non dago langile klasea? Nola antolatu langile klasea? Hori da gakoa. Burgesiarentzat, boterean daudenentzat, arazoa fabriketan ematen diren grebak dira. Zer arazo sortzen die 300 ikasle Parlamentuaren aurka harrika hasteak? Ez dute arazorik horrekin. Arazoa 3.000 langile lantoki batean greban jartzen direnean daukate.
Greba bat antolatzeak borrokatzea eta arazoak izatea eragiten du. Arazoak barra-barra izaten dira Poliziarekin, fabriketako segurtasun indarrekin… Non daude orduan? Grezian badugu txiste bat: «Goizez sukaldari, arratsaldez iraultzaile». Hori egitea erraza da. Baina guk egunero borrokatzen dugu, eguneroko lan zamatsua egiten dugu. Hori da benetako borroka, batez ere orain, kaleratzeak nonahi daudenean. Talde txiki horiek ez dute horrelako ezer egiten, probokatzaile gisa jarduten dute, telebista-iraultzaileak dira.
Borroka gora dioan heinean, PAMEren aurkako errepresioa ere gora joan da.
Horrela da, baina gure antolakundea ere gorantz doa. Borrokaz borroka, grebaz greba, manifestazioz manifestazio, PAME haziz doa. Sindikatu gehiago egiten dira PAME plataformaren kide. Gero eta langile gehiago PAMEn sartzen da, baita gazteak ere. Errepresioa gogorra da. Adibidez, iaz, portuan egin zen greba batean, talka gogorrak egon ziren. Egunero, grebaren bat antolatzen dugunean, talkak eta abar egoten dira. Hor daude borrokak eta talkak, ez enparantzetan. Orain egun batzuk, telekomunikazioen konpainia multinazionalean greba egin zen eta fabrika okupatu genuen. Komunikabide askok galdetzen zuten ea Polizia zergatik ez zen gure aurka oldartu. Baina ez da hain erraza gure aurka egitea, zerbait gertatzen bada, herrialde osoan ekintzak antolatuko genituzkeelako. Ez gara edozein talde baztertu, 600.000 langile dituen erakundea baizik. Urte osoan hor gaude, ez une batzuetan bakarrik.
Euskal Herritik gatozenez, Euskal Herriak gaur egun bizi duen egoeraren inguruan galdetuko dizut. Zer-nolako iritzia duzu?
PAMEk LABekin harreman oso estuak ditu, eurekin batera kapitalismoaren aurkako borroka komunean engaiatuta baikaude, biok gara WFTUren kide. Elkartasuna askotan bidaltzen diegu, adibidez Rafa Diezek bizi duen egoera latza dela-eta. Euskal Herriko gatazkaz eurekin aritzen gara, eta badakigu zer zaila den Euskal Herrian politika egitea; horregatik eurekiko elkartasunean osoa sentitzen dugu. Nazioarteko elkartasuna oso lan garrantzitsua da guretzat; duela gutxi turkiar sindikalistekiko elkartasun ekintza bat antolatu genuen, Kolonbiako sindikalistekiko elkartasuna ere adierazten dugu, Kubarekiko, Palestinarekiko… egiten dugun moduan.
Zer erantsiko zenuke?
Udazken beroa izango dugula. Hori dela-eta, gure antolakuntza hobetu eta EBren erasoen aurkako langileen nazioarteko elkartasuna sendotu behar dugu. Euskal Herriko langileei, Europako eta mundu osoko langileei bezala, Akropolian jarri zen pankartak zekarren deia egin nahi diet: «Europako herriak, altxa zaitezte!».