Ponencia rechaza por LAB realizada por un afiliado.

Aupa, Euskal Herria Sozialista!


Fermintxo naiz, Fermin xxxx xxxxxxx xxxxxx, Berriozarkoa. LABekoafiliatua nintzen, LAB Irakaskuntzakoa, hain xuxen, Frantsesa irakaslea bainaiz xxxxxxxxxx eskolan.

Sindikatuaren VIII.Biltzarrerako emendakin osoa aurkeztea erabaki nuen, ponentzia ofizialarekin ados ez nengoelakotz, sobera sozialdemokrata iduritzen zitzaidalakotz.

Horregatik emendakin osoa egin nuen "Eraiki dezagun Euskal Errepublika Sozialista" izenekoa. Garaiz eta arauz aurkeztu nuen, sindikatuak eskatu bezala,maiatzaren 18an.

Zorigaitzez, LABeko zuzendaritzak zentsuratu dit, atzera bota,edota bere hitzetan errateko, ez didate emendakina "tramitatu". Hau da,LABeko afiliatuek ez dute jakinen idatzi denik ere!

Laburbilduz: maiatzaren 28an nirekin elkartu zen Ainhoa Etxaide bera, Zugarramurdiko eskolan. Bere prposamena zen emandakina nihaurrek erretiratzea, gainontzeko zuzenketak argitaratu aitzin. Nik pentsatuko nuela erran nion.

Maiatzaren 31 Altsatsun elkartu ginen berriz, Ainhoa Etxaide eta LABeko zuzendaritzako bertze bi kide. Ni, neure lagun batekin joan nintzen bilerarat: laguntzaile eta lekuko gisa. Bertan jakinarazi zidaten Komite Nazionalak ez zuela nire emendakina onartzen, eta Biltzarreko prozesuan ez agertzea proposatu behar ziotela Nazio Biltzarrari. Nik eskatu nuen Nazio Biltzarrean parte hartu ahal izatea, neure burua eta neure emendakina defendatu ahal izateko. Ezetz erran zidaten, ez bainintzen egitura horretako kide.

Gauzak horrela, ekainaren 7an, Txabi Etxebarrietaren urteurrenean, Langile Froentearen arduradun handi horren hilketaren egunean,LABeko Biltzar Nazionalak erabaki zuen ene emendakin osoa ez tramitatzea,"atzera botatzea" haien hitzetan.

Hau da, LABeko afiliazioari eta militantziari ez bidaltzea emendakina, eta VIII Biltzarrean ez eztabaidatzea.

Ondorioz, nik baja eman dut LAB sindikatuan ekainaren 8an.

Izan ongi eta lotu borrokari!

Gora Euskal Herri Langilea!
Gora Euskal Errepublika Sozialista!

Fermintxo

ORAIN DA GARAIA! ERAIKI DEZAGUN LANGILEON EUSKAL HERRIA!
ERAIKI DEZAGUN EUSKAL ERREPUBLIKA SOZIALISTA!

AURKIBIDEA

0.- Sarrera
1.- Kapitalismoa: sistema zapaltzaile hegemonikoa planeta osoan
2.- Sindikalismo iraultzailea kapitalismoaren aurka
3.- Euskal Herri Langileak egoera irauli behar du
4.- Euskal Errepublika Sozialistaren bidean
5.- LAB, Euskal Herri Langilearen Erakundea

0.- Sarrera

1.- Zergatik ponentzia hau?

Aurkezten dugun ponentzia hau ildo eta estrategia sozio-politiko-sindikal zehatz batean kokatzen denez, uste dugu komeni dela azalpen orokor bat egitea, proposamen bakoitza nondik eta zergatik egiten den adierazteko.

2.- Kapitalismo inperialistaren krisi globala

Oraingoa ez da uhin laburreko krisi bat, baizik eta kapitalismoak bere 500 urtetan zehar bizi izan dituen ateka handi horietarikoa, kapitalaren metaketa eta hazkundearen ziklo oso bat markatuko duena, ala sistema hiltzaile eta terrorista honen gainbehera eta iraultzea zabalduko duena. Krisiaren irtenbidea, klase borrokak markatuko du, langileon indar sozial eta boterea.

3.- Alternatiba integral baten behar gorria

Kapitalismoa ezin da irauli aldez aurretik alternatiba bat (edota batzuk) eraikitzen hasi gabe. Praktika eta teoria uztartu behar dira, kiribil dialektiko batean, praxia sortzeko: teoria praktikatua eta praktika teorizatua. Alternatiba horiek globalak eta integralak izan behar dira, eta sistemaren krisi orokorreko atal guztiei erantzun behar diete. Horrela bakarrik erdietsiko dugu langileriak kapitalismoa suntsitzea eta zibilizazio berri bat eraikitzen hastea.

4.- Ortzadarraren Iraultza Sozialista

XXI. mendeko Iraultza sozialistek XIX. eta XX. mendeko esperientzietatik batez ere edan eta ikasi behar dute. Horregatik iraultza sozialistari ekarpenak eta ñabardurak ezartzen dizkiogu: ekologista, feminista, indigenista, internazionalista, antiarrazista, deshazkundearen aldekoa… langileon praktika egunerokoak ezaugarrituko du gure proiektu historikoa.

5.- Izarra eta lauburua

Euskal Herri Langilearen Iraultza Sozialista bi sinbolotan laburbiltzen ditugu. Izar gorriak bortz erpin ditu: euskalduntasuna, feminismoa, ekologismoa, internazionalismoa eta komunismoa. Lauburuak lau adar: erroa eta gogoa, jakintza eta ekintza. Hau da, errotu eta gogotu, jakin eta ekin. Bertze manera batez: oina, bihotza, burua eta eskua.

1.- Kapitalismoa: sistema zapaltzaile hegemonikoa planeta osoan

1.1.- Zer da kapitalismoa?

1.- Kapitalismoa gaur egun planeta osoan hegemonikoa den sistema zapaltzailea da. Eurasiako mendebaldean XII-XV. mendeetan emeki-emeki eta urratsez-urrats eraikia, Feudalismoaren baitan garatu zen. XVI. mendean Eurasia mendebaldeko estatu protokapitalistek Amerika eta Afrikaren konkista eta arpilatze sistematikoari ekin zioten, eta honek izugarri azkartu zuen ekoizpen modu hau, Feudalismoa eraldatzeraino eta Absolutismoa sortuz. XVIII eta XIX mendean Eurasiako gainontzeko lurraldeak eta Ozeaniakoak menderatu eta kolonizatu zituzten jadanik kapitalistak ziren estatuek, eta Absolutismoa erreformatuz edota irauliz, kapitalismoaren klase nagusiak, burgesiak, hegemonia eta boterea eskuratu zuen planeta osoan. Horretarako kontrairaultza industriala baliatu zuen, ekoizpen indarren hazkunde erraldoia eraginez, eta aldi berean oreka ekologikoa modu larrian hausten hasiz.

2.- Kapitalismoa da Humanitateak ezagutu duen sistema zapaltzaile eraginkor, krudel eta gupidagabeena. Lau ekimen lazgarrietan oinarritzen da: genozidioak, herri eta klaseen exterminio sistematikoa, etnozidioak, herri eta hizkuntzen suntsitze planifikatua, feminizidioak, emazteen aurkako bortxakeria etengabe eta orokorra, eta ekozidioak, espezie eta izaki bizidunen desagertze masiboa.

3.- Kapitalismoa kapitalaren metaketan eta birsortzean datzan sistema politiko-ekonomiko-militar-kultural globala da. Hasieran Feudalismoaren baitan azpisistema hazkor eta erasokor gisa sortua, laster nagusitu zen, gainontzeko zapalkuntza zaharragoak (patriarkatua, arrazismoa, etnizismo linguistiko eta kulturala, produktibismoa …) integratuz bere baitan. Honekin batera, ekoizpen sistema zaharragoak (despotismoa, esklabutza, feudalismoa …) azpiratu eta subordinatu zituen. Honek erran nahi du kapitalismoa ezin dela erabat irauli bera baitan integratu dituen zapalkuntza zahar eta sakonagoak suntsitu gabe. Horiegin ezean, botere zapaltzaileen saretze eta metatzearen logikak kapitalismoa birsortzen du luze gabe.

4.- Kapitala ez da diru meta huts bat. Kapitala harreman sozial bat da, klase sozialen artean gertatzen den ekoizpen modu espezifiko bat, zeinaren baitan dinamika sozial osoa dirua metatzeari eta gauza eta izaki oro merkantzia bihurtzeari begira egiten den. Merkantzia da kapitalismoaren minbiziaren metabolismoaren zelula basikoa, merkantzien ekoizpena.

5.- LABek konpromisoa hartzen du hurrengo bortz urtetan kapitalismoaren azterketa teoriko eta praktikoan sakontzeko, eta horretarako baliabide guztiak ezarriko ditu: formakuntza arloa indartzea, Euskal Herri Langilearen Unibertsitatea sortzea bertze eragile sozial eta sindikalekin, militantziaren formazio sistematizatua eta afiliatuei eskaini beharreko prestatze ikastaroak. Honen plangintza hiru hilabete barru aurkeztuko da.

1.2.- Kapitalismo inperialistaren krisi globala

6.- XIX. mendearen bukaeran kapitalismoak planeta osoa konkistatua zuen, nahiz eta bertze ekoizpen moduak oraindik existitu bere mundu-ekonomiaren periferian. Bera zen hegemonikoa eta XX. mendean zehar bera nagusitu da, gero eta arlo sozial gehiago merkantilizatuz.

7.- XX. mendean kapitalismoak bi krisi gogor eta sakon bizi izan zituen, estatu batzuen hegemonia kolokan jarri zituztenak, bertze estatu batzuen nagusikeria ezarri zituztenak eta batez ere kapitalaren metatze eta hazkunde zikloetan aldaketa sakon eta estrukturalak eragin zituztenak. Krisi horien azaleratze lazgarrienak bi Mundu Gerrak izan ziren.

8.- 1945ean kapitalaren metatze dinamikan uhin luzeko ziklo bat zabaldu zen, zeinak 30 urtez-edo iraun baitzuen. Geroztik kapitalismoa krisian murgildu da, bizkortze ziklo ttiki eta labur batzuk tartean. 2007az geroztik bertze krisi global batez mintza gaitezke argiro.

9.- Krisi global honek batasun eta koherentzia ikaragarria du, bainan hobeki ulertzeko, arloz arlo aletu behar dugu: krisi ekonomikoa, ekologikoa, politikoa, ideologiko-kulturala, militarra, elikadurazkoa, patriarkala … krisi bakar eta globalaren une eta guneak dira, poliedro makabro bakar baten alde desberdinak.

10.- Hemen ezarri behar dira Ponentziako 1.2. atalean “Krisi sistemikoaren dimentsio ulertzeko hainbat gako” izenburuko zatian dauden 10, 11, 12,13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24 eta 25. puntuak.

11.- Honek guztiak argi uzten digu ez gaudela ziklo laburreko krisi ekonomiko baten aurrean. Askoz sakonagoa da. Krisi sistemikoa bizitzen ari gara. Eta luzera doa, bi irtenbide posiblerekin: oligarkia inperialistaren garaipena, eta kapitalaren metatze eta hazkunde ziklo berri baten zabaltzea, ezin imajinatuzko miseria, oinaze eta sufrimendua Herri Langileendako, ala Herri Langileen Iraultza Sozialisten ziklo luze baten irekitzea planeta mailan, kapitalismoa suntsitzeko eta “omnia sunt communia!” lelo miresgarrian laburbiltzen den zibilizazio baten eraikuntza progresiboa. Sozialismoa, komunismoaren helburu eta utopia gabe, laster ala berandu gelditu egiten da, eta burokratizazio eta botere hierarkiko-zapaltzaileen metatze eta kiribiltzearen ondorioz, emeki-emeki kapitalismorantz itzuli egiten da.

12.- Ez gaitezen engaina, kapitalismo inperialista ezin da eztitu, ezin da leundu, ezin da zibilizatu. Hori ameskeria izan zen lehen, azken 60 urteetan, Inperialismoaren Erdiguneko Herri Langileak lokartu eta usteldu zituen lilurakeria kriminala, Kapitalismoak Periferiako Herri Langileak esplotazio errukigabearen osin beltzean amiltzen zituen bitartean. Orain Eurasia mendebalde, Japonia eta Estatu Batuetako Herri Langileak lokamuts horretatik esnatzen ari gara, Kapitalaren atzaparrek gure ateetan ere jotzen dutelakotz. “Ongizate Estatua”, Kapitalismoaren konplizeak izateko eta Iraultza Sozialistak zapuzteko Sistemak eman zigun gozokia agortu da, eta negarrez esnatu gara: “Non dago gure biberoia?”. Kapitalak ez du jadanik beharrezko. Ez da Iraultzaren beldur. Fini predikia eta segi lanerat!

13.- LABek bere egiten Rosa Luxemburgen lelo iraultzailea: Sozialismoa ala basakeria

1.3.- Nazioarteko egoera

14.- Hemen ezarri behar da Ponentzian “eranskin” bezala ageri den Nazioarteko egoera izeneko atala. Izugarrizko garrantzia du gurea bezalako sindikatu sozio-politiko batean kapitalismoaren mekanismoen ulertze sakona eta ikuspegi globala. Nazioarteko egoera ezin da, inolaz ere, sindikalismo iraultzailearendako, “eranskin” bat, bere praxi eraldatzaile eta askatzailearen muina baizik. Ondoren eranskinaren lau atal aipatuko ditut, eta proposatzen diren aldaketak:

1.3.1.- Kapitalismoa: ordena ekonomiko eta sozial bidegabea

15.- Atal hau bere horretan mantendu behar da, deus ere aldatu gabe.

1.3.2.- Europar Batasuna eta AEB: krisialdi kapitalistaren muina

16.- Atal hau ere bere horretan mantendu behar da, deus ere aldatu gabe

1.3.3.- Nazio zapalduen egoera anbiguoa

17.- Gurea bezalako Nazio zapaldu batean, berebiziko garrantzia du munduko Nazio zapalduen egoera aztertzea, beti ere langileon ikuspegitik, hau da, klase ikuspegitik, Nazio zapaldu guztietan bi proiektu nazional izaten baitira: bertako burgesiarena eta Herri Langilearena.

18.- Luze joko liguke munduan zehar bizi diren Nazio eta Herri zapaldu guztien zerrenda egiteak eta beren egoerak xeheki aztertzeak, eta horretarako Nazio Biltzar monografiko bat egitea proposatzen da, hemendik sei hilabetera eta afiliazio osoari irekia, honako gaiarekin: “Askapen Nazionala eta Askapen Soziala: Independentzia eta Sozialismoa Euskal Herrian eta munduan”.

19.- Nazioarteko egoerari dagokionez, azpimarratu behar da nazio auziez eta arazoez Kapitalismo inperialistak egiten duen erabiltze maltzur eta kontrairaultzailea, Herri Langile askorengan ilusio faltsuak piztuz eta Herri batzuk bertzeen kontra mugiaraziz, beti ere Kapitalaren logikaren baitan.

Adibide paradigmatikoa dugu Kosovon edota Hego Sudanen, non erabat zilegi diren eskakizun eta eskubide nazionalak manipulatu diren Inperialismoarentzat estrategikoak diren eskualdeetan estatu satelite eta txotxongilo batzuk sortzeko, hango burgesia “nazionalista”ren laguntzaz eta Herri Langileen desorientazioaz edota etsipena baliatuz.

20.- Nazio zapalkuntza, etnozidioak bezalaxe, kapitalismoa baino hagitzez zaharragoak eta sakonagoak dira, eta ezin da, bertzerik gabe, dena Sozialismoarekin konponduko dela erran, ezta hurrik eman ere.

Halaber, ezin da Herri Langilea engainatu eta manipulatu, ilusio faltsuak sortuz, pentsatuz Inperialismoak Nazio zapalduen askatasuna onartuko duela, baldin eta gure borroka eta eskakizunak “moderatzen” baditugu.

Horrelako jukutria eta engainua egiteko badira Nazio zapalduetako burgesia “nazionalistak”, zeinek mundu osoan zehar berdin-berdin jokatzen baitute, Irlandatik Kurdistanerat eta Palestinatik Euskal Herrirat.

Nazio zapalduetako Herri Langileendako, ez dago independentziarik sozialismorik gabe, eta alderantziz.

21.- LABek aldarrikatzen du munduko Herri Langile guztiek autodeterminazio eskubidea dutela, errepublika independente eta sozialistak sortzea barne, eta hori dela gure aukera. Herri Langileen Errepublika independente eta sozialistak era aske eta librean konfederatuko dira, borrokaren garapenaren arabera. Gure eskualdeari dagokionez, Eurasiako Errepublika Sozialisten Konfederazioaren alde agertzen gara, eta horren alde borroka eginen dugu, beti ere gure marko nazionaletik: Euskal Herria.

1.3.4.- Munduan eredu sindikalista iraultzailearen beharra

22.- Atal hau ere bere horretan mantendu behar da, deus ere aldatu gabe. Boskarren atalari dagokionez, ponentzia honen zortzigarren atalean sartuko dugu, hau da “LAB, Euskal Herri Langilearen Erakundea”

1.4.- Euskal Herri Langilea Kapitalismoaren krisi globalean

23.- Euskal Herri Langileak gaur egun pairatzen duen zapalkuntza ulertu ahal izateko, gure marko geopolitikoa aztertu behar dugu lehenik, hau da, Eurasiako mendebaldea eta bereziki “Europar Batasuna” autoizendatu den estatu kapitalisten egitura inperialista eta bere bihotz politiko-ekonomiko-militarra, Eurogunea, alegia.

24.- Laburbilduz, “Europa” autoizendatzen den koalizio inperialistak XX. mnedean galdutako hegemonia berreskuratu nahi du sistema inperialistan, eta horretarako aliantza hirukoitza egin dute hiru estatuk: Britainia Handiak, Estatu Frantsesak eta Alemaniak. Beren helburua, ekonomia kapitalista lehiakorrena sortu XXI. mendean, Estatu Batuei eta Japoniari aurrea hartuz eta gorantz heldu diren estatu kapitalista “berriak” (Brasil, Errusia, India, Txina eta Hegoafrika) menpean mantenduz.

25.- Horretarako proiektu inperialista global bat ezarri dute martxan, eta oraingo krisia baliatu nahi dute Eurasia mendebaldeko Herri Langileei beren egitasmo kapitalista inposatzeko, intoxikazio nazionalista eta arrazista baliatuz eta errepresioa erabiliz, egoeraren arabera. Indar hegemoniko kapitalistaren eraikuntza-prozesu honen buruan, hiperestatu inperialista bat ukanen dugu, neofaxismo parlamentario batez jantzirik. Krisiak kontraesan eta arazo guztiak areagotu ditu, epeak azkartuz.

26.- Luze joko liguke proiektu neofaxista honen azaltzeak (“IV Reich”, oligarkia alemanaren geopolitikan) bainan erran dezagun aurreko urteetan bezala, Herri Langileen konplizitatea erosi nahi izanen dutela balizko “itun eta elkarrizketa” sozialen bidez. Bainan XXI. mendeko kapitalismoak ezin du gauza handirik eskaini, planeta beraren muga ekologikoak agerian direlakotz honezkero. Lehiakortasuna behar da hegemonia lortzeko, eta hori, langileen esplotazioa areagotuz eta irabazien tasa handituz erdiesten da, Txinako estatu kapitalismoak egunero oroitarazten digun bezala.

27.- “Europa” deitzen den proiektua oligarkia inperialista europarrek sortu dute, eta arrazismoa du oinarri eta helburu. Euskal Herri Langilearendako ez dago etorkizunik hor, etnozidioa bururatzea eta esplotazioa zein miseria soziala areagotzea ez bada, nahiz eta inperialismoaren “polizia onak” kontrakoa sinestarazi nahi behin eta berriz.

28.- Euskal Herri Langilea bi estatuk zapaltzen dute, hierarkia inperialistan toki eta funtzio desberdinak betetzen dituztenak: estatu espainola eta estatu frantsesa.

Krisia gogor du kate-begirik ahulena den estatu espainola, beren baitako kontraesan guztiak areagotuz eta neofrankismoaren zein berrezarkuntza borboitarraren miseriak agerian utziz. Estatu espainola amiltzen ari da egunetik egunerat, eta honek luze gabe krisi orokor bat ekarriko du.

29.- Euskal Herri Langileak eta LABek bereziki aukera hau baliatu behar dute Euskal Errepublika Sozialistaren aldeko aldarria indartzeko eta monarkia neofrankista, kapitalista eta etnozidaren aurka jotzeko.

Halaber, estatu espainoleko Herri Langileekiko elkartasuna eta elkarlana bultzatu behar dira, gu guztiok zapaltzen gaituen “estaca” denon artean hausteko. Beti ere, jakina, hala Euskal Herriaren euskalduntasuna, naziotasuna eta independentzia aldarrikatuz eta zainduz, nola sozialismoaren aldeko borroka indartuz.

30.- Estatu frantsesari dagokionez, garbi dago hierarkia inperialistan gorago dagoela eta egonkorragoa dela. Hala ere, Hollandek gorpuztu duen lilura sozialdemokrata faltsua itzaltzen denean, borroka sozial gogorrak agertuko dira, VI Errepublika ekarriz. Krisi horretan Euskal Herri Langileak eta LABek bereziki Euskal Errepublika Sozialistaren aukeraren aldeko lana egin behar du etengabe, langileei erakutsiz ez dagoela irtenbiderik Errepublika jakobino, etnozida eta kapitalistaren baitan.

31.- Katea beti hausten da begirik ahulenean, eta gaur egun hori Eurasiako hegoaldean kokatzen da: Grezia, Italia, Portugal eta Estatu espainola, Zentzu horretan LABek etengabeko elkartasuna bultzatu behar du Greziako Iraultza Sozialistarekin, eta bereziki PAME langileen frontearekin, internazionalismorik onena nork bere Nazioan Iraultza egitea dela jakinda.

32.- Behin eta berriz errepikatu behar dugu gure analisi eta azterketen bizkarrezurra: “Ongizate Estatuaren” lilura amaitu da, garai berriak eta latzak heldu dira, Historiaren bertze fase batean sartzen ari gara, eta honek jauzi kualitatiboak eskatzen ditu kontzientzian eta praktikan.

Gure praxi osoa irauli behar dugu, Iraultza Sozialistaren zerbitzuan jartzeko, gure VIII Biltzarraren leloak hain ongi adierazten duen bezala: “Orain da garaia! Eraiki dezagun langileon Euskal Herria.”

2.- Sindikalismo iraultzailea kapitalismoaren aurka

33.- Atal hau, ñabardurak ñabardura, bere horretan uztearen aldekoa naiz.

Ados nago euskal sindikalismoa bidegurutze estrategiko baten aurrean dagoela, eta LABek erronkari eutsi behar diola gure erroetara itzuliz: gu ez ginen sortu sindikatu bezala, gu euskal langile abertzale eta iraultzaileen antolakunde gisa jaio ginen.

Geroago, eta taktikoki, sindikatu legez antolatu ginen, Berrezarkuntza borboitarrari eta Eurasiako langileen mugimenduen porrotari aurre egiteko. Horregatik, bertze atal batean proposatuko da LAB bi eratan antolatzea: sindikatua eta afiliatuak, eta langileen antolakundea eta militanteak.

3.- Euskal Herri Langileak egoera irauli behar du

34.- Maila politiko eta ekonomikoan gertatzen ari den lurrikarak zer-nolako egoera utziko duen ikuskizun dago oraindik. LABen ustez, bi prozesuak, askapen nazionala eta askapen soziala txanpon bereko bi aldeak dira, prozesu berberaren aurkia eta ifrentzua. Euskal Herriak Herri gisa etorkizuna izanen badu, eta Euskal Herri Langileak geure buruen jabe izanen bagara, Euskal Iraultza Sozialista egin behar dugula argi dago LABen ustez.

35.- LABen lan eta eginkizuna euskal langileen artean klase eta nazio kontzientzia eta praktika areagotu eta sakontzea da, urratsez urrats eta milaz maila, euskal langileriak argiro ikus dezan askatasunerako irtenbide bakarra Euskal Errepublika Sozialista dela, Estatu kapitalista espainol eta frantsesarekiko haustura demokratiko eta iraultzailea.

36.- Estatutismoa eta erreformismoa agorturik daude Hego Euskal Herrian, eta honek ateak ireki ditzake alternatiba erradikalagoak eraikitzen hasteko.

Halaber, Ipar Euskal Herrian urte luzez egindako desmartxadepartamentalista eta instituzionalista akituta dago: estatu frantsesak ez fitsik emanen bide horretatik, denbora irabazten ari ziren, bertzerik ez.

37.- Triunfalismotik urrun, urte luzeetako lan eta borroka gogorrak ditugu aitzinean, krisi global lazgarri baten erdian, eta geure buruak horretarako prestatu behar ditugu.

Sindikalismo klasikoak, bai ezkerrekoa eta sozio-politikoa, nola erreformista eta sozialdemokratak beren mugak agerian utziko dituzten datozen urteotan.

Jauzi kualitatiboa egin behar dugu, sindikatuaren lana eta langleen antolakundearena uztartuz eta sinergian bilduz.

38.- Honek eredu berri bat dakar LABendako, geroago xeheki azalduko duguna, eta aldi berean eredu berria ekarri behar du Euskal Herri Langilearen erakunde eta antolakunde guztiendako, bai historikoki Euskal Nazio Askapen Mugimenduaren baitan kokatu direnak, edota Ezker Abertzalean, nola korronte hortik kanpo aritu direnak ere.

XX. mendeko 30. hamarkadako esperientzia latzak gogoan hartuz, ez da garaia sektarismo eta harrokeriarako, alderantziz baizik.

Gaur egungo Euskal Herri Langilearen kontzientzia maila apal eta ahuletik abiatu behar dugu, aldaketa sozialerako aliantza zabalak bultzatuz eta sustatuz, erabat posible diren (baina sistemarendako asimilaezinak diren ) neurri ekonomiko xumeak proposatuz eta borroka berriak piztuz, praktika sozial horretan kontzientzia maila igo dadin.

Martxoaren 29ko greba paradigmatikoa izan da alde horretatik, eta ildo horretan segitu behar dugu. Murrizketen kontra eta aldaketa sozial eta nazionalaren aldeko Fronte Zabala sortu behar dugu Euskal Herrian, emeki-emeki erradikalizatuko dena.

39.- Euskal Iraultza eta Euskal Errepublika Sozialistak ortzemugan izanik, oraingo erronka da eguneroko borroka ttikiak eta helburu handiak etengabe uztartzea, praktika iraunkor baten bidez.

Horregatik proposatzen da sindikatuaren egitura osoa mantenduz, egitura batzuk altxatzea militanteen lana izatea, Euskal Herri Langilearen Erakundea sortuz gure baitan, helburu estrategikoen alde lan eginen duena eta sindikatua dinamizatuko duena.

Horretarako bortz urteko prozesua proposatzen da, urratsez urrats, LAB egoera politiko-sozial larri honetara egoki dadin, Euskal Herri batu, independente, euskaldun eta sozialista eraikitzeak eskatzen duen praxi iraultzailea gara dezagun.

40.- Euskal Herrian “prozesu demokratikoa” bezala ezagutzen dena, zinez eta benetan, iraultza iraunkorraren fase herritar-demokratikoa bertzerik ez da. Hau da, bi estatu zapaltzaileekiko haustura iraultzailearen lehen fasea, iraultza sozialistaren bidean. Hau atzentzea eta ahazteak 1936-39ko kontrairaultazarat eraman gaitzake, edota Txilen 1973an gertatu zen sarraskietarat.

41.- Kapitalismo inperialistak Euskal Herri Langilearen autodeterminazioa, eta beraz, Euskal Errepublika Sozialista baten sorrera, bakebidez eta “demokratikoki” onartuko duela sinestea ameskeria suizida da. Langileriaren mendez mendeko esperientzia historiko guztien kontra doan auto-engainu tamalgarria, kasurik hoberenean.

42.- Talka eta gatazka gogor batera prestatu behar dugu geure burua, jakinik Kapitalismo Inperialista krisi larrian dela, hortzez eta haginez defendituko dituela bere pribilegio eta irabazkinak, bere klase egitura, bere hegemonia planeta osoan. Horretan ez dira oso diferenteak izanen Monarkia espainola eta Errepublika frantsesa, biak baitira Kapitalaren diktadurak une zehatz batean hartu duen mozorro instituzionala. Baina muina berbera da: burgesiaren tirania.

43.- Panorama politiko berrian klase sozial bakoitzaren, beren baitako frakzioen, eta beren indar politiko, sindikal eta sozialen birkokatze estrategikoa gertatzen ari da. Indar politiko independentista eta subiranisten eremua egituratze bidean dago. Eremu honetan bi proiektu nazional daude: burgesiarena eta langileriarena, Euskal Estatua (guk arrazoi historikoengatik nahiago dugu Estatu Baskoa erran) eta Euskal Errepublika Sozialista. Berriz ere Irlandan 1916-1937an gertatutakoa errepikatzera goaz? Ez dugu fitsik ikasi? Ez dugu zekalea astintzen duen haizearen xuxurla aditzen?

44.- LABek Euskal Herri Langilearen interesak defenditu behar ditu, klase sindikatua delakotz, euskal langileriaren antolakundea delakotz.

Zabaldu den fase berri honetan LABek indar independentista eta subiranisten akuilua izan behar da, behin eta berriz eztabaida piztuz eta proiektu politikoak argituz: zein izanen da balizko Euskal Estatu horren klase-izaera? Zein klase sozialen interes eta mesedetan antolatuko da? Zein izanen da kapitalismoaren tokia Estatu horretan? Estatu kapitalista izanen da? Estatu sozialista? Zer da Estatu sozialista bat izatea, XX. mendeko esperientzia historikoen argitan? Sozialismo estatistak porrot egin ondoren, Sobiet Batasunean bezala, edo estatu kapitalismo bilakatu eta gero, Txinan bezala, zein da Langileon Euskal Herria eraikitzeko bidea?

45.- Galdera deseroso eta korapilatsuak gaur egun indar independentista eta subiranista hegemonikoendako, bainan Euskal Herri Langilearen interesak ororen gainetik defenditzeko sortu zen erakundearendako beharrezkoak eta ezinbertzekoak. LABek eztabaida hori ireki eta zabaldu behar du, eta bere klase-autonomia aldarrikatu argi eta garbi, ozenki eta sakonki. LABek euskal langileriaren mesedetan jardun behar du, euskal langileen klase interesen arabera jokatu, eta ez subordinatu bere taktika eta estrategia langileenak ez diren bertze klase-interes batzuen azpian.

LAB bilakatu behar da Euskal Herri Langilearen autokontzientziaren bihotza, edota bihotz bat, bertze batzuen artean, nahiago bada, baina beti ere langileriaren interesetan errotua eta tinkatua. Gogoan har dezagun 1921ean sindikatuei buruz Alderdi Boltxebikean izan zen polemika. 90 urte geroago, zer ikasten ahal dugu?

4.- Euskal Errepublika Sozialistaren bidean

46.- Euskal Errepublika Sozialista eraikitzea da gure proiektu estrategikoa, Euskal Herria politikoki egituratzeko eta sozialki askatzeko. Euskal Errepublika Sozialistaren kontsignan laburbiltzen dira gure lau helburu estrategikoak: Independentzia, Sozialismoa, Batasuna eta Euskalduntasuna.

47.- Hori haustura iraultzaile baten bidez gertatuko da, burgesia espainol eta frantsesak ez baitigute horrelako garaipenik oparituko.

Beren klase-interesen autoukazioa izanen litzateke hori, eta beren suizidio politiko eta soziala oligarkia inperialista bezala. Eta hori ez da inon inoiz gertatu, guk dakigula.

48.- Ezin jakin prozesu iraultzailearen fase hau nola joanen den, jakinda Euskal Iraultzaren oraingo etapa 1958an abiatu zela. Ezin gauza askorik erran aldez aurretik.

Badakigu eraikiko dugun Herri eta Langileen Kontraboterearen indarren baitan egonen dela garaipenaren gakoa, eta nazioarteko testuinguruak aunitz baldintzatuko duela bilakaera.

49.- LAB Euskal Herri Langilearen zerbitzura dagoen antolakunde sindikalista iraultzailea da, eta Euskal Herri Langileak berak, bere biltzarren bidez, erabakiko du hartu beharreko bidea eta jorratuko beharreko ildoa.

LABek bere indar guztiez bultzatuko du Euskal Langileriaren autonomia eta autoantolakuntza, bere balizko interes korporatibo, burokratiko edota sektorialen gainetik.

50.- Badakigu sozialismoa ulertzeko modu ezberdinak eta oso desberdinak daudela eta korapilo teoriko eta praktiko asko askatu beharko ditugula prozesu iraultzailean zehar.

Baina LABek ez du horren beldur izan behar. Aitzitik, eztabaidari ekin behar dio gogoz eta gogor, euskal langile abertzale eta iraultzaileen batasuna bilatuz, batzen gaituena lehenetsiz eta zatitzen gaituena bigarren plano batean utziz.

Kapitalismo inperialistaren ofentsiba orokorraren aurrean, abertzale iraultzaile guztion batasuna da garaipena emanen digun bide bakarra.

51.- Euskal Errepublika Sozialista definitzea eta XXI. mendeko Euskal Sozialismo Iraultzailea ezaugarritzea dira hurrengo bortz urteetarako erronkak, eta horretarako oinarrizko txostena prestatuko da urte eta erdiko epearekin, eztabaidari ekiteko 2014ko urtarriletik aitzina.

Eztabaida IX. Kongresuan bukatuko da, kontrakoa erabakitzen ez den bitartean. Orduan burutuko da LABen eraldatze prozesua, Euskal Herri Langilearen sindikatua eta erakundea izateko bidean.

52.- Hona hemen LABen ezaugarriak:

1.- Sindikatu eta erakunde abertzale eta sozialista.

2.- Sindikatu eta erakunde euskalduna.

3.- Sindikatu eta erakunde iraultzailea eta internazionalista.

4.- Sindikatu eta erakunde burujabea.

5.- Sindikatu eta erakunde feminista eta ekologista.

5.- LAB Euskal Herri Langilearen Erakundea

53.- Ponentzia honetan aipatutako guztia egiteko, LABek erabakitzen du hurrengo bortz urtetan honako ekimenak eramanen dituela aurrera:

1.- Sei hilabeteko epean bere afiliatu guztiek erabaki beharko dute nolako inplikazioa hartu nahi duten sindikatuarekin: afiliatu hutsa ala militantea.

2.- Epe horretan sindikatu egiturek LABeko militanteen prestakuntza plana zehaztuko dute, Euskal Herri Langilearen Erakundeko kide izateko beharrezko diren eztabaida eta jakingaiekin.

3.- Honako gai hauek gutxienez agertuko dira:

- Euskal Herri Langilearen historia

- Euskal Nazio Askapen Mugimendu

Iraultzailearen historia

- Euskal Herriko sindikalismoaren historia

- Kapitalismoaren azterketa eta teoria iraultzaileak

- LABen historia

- Sindikalismoa gaur egun

4.- Urtebetez eginen dira premilitantzia mahai hauek, inolako salbuespenik gabe.

5.- Prozesu hau bukatzean, militanteek Herriko Biltzarrak osatuko dituzte.

6.- Edozein afiliatuk eskubidea du militantea izateko, eta horretarako, urtean bitan, udaneta neguan, premilitantzia mahaiak eginen dira herrialde guztietan.

7.- Herri Biltzarrean parte ez hartzeak militantzia ezabatzea ekarriko du, beti ere afiliazioa mantenduz. Urtebeteko epean militantzia eskatzen ahalko da berriz.

GORA EUSKAL IRAULTZA SOZIALISTA

JO TA KE IRABAZI ARTE